به منظور تدوین مبانی آفرینشگری در فرآیند طراحی معماری ، در گام نخست به تعریف واژه های محوری چون خلاقیت ، هوش و حافظه پرداخته شده است . رویکردهای اصلی آفرینشگری عبارتند از : آفرینشگری با محوریت شخص خلاق ، فرآیند ذهنی ، محیط ، و انجام عمل . شیوه های پرورش آفرینشگری عبارتند از : خودشکوفایی ، اعتماد به خود ، پذیرا بودن تجربه ، آموزش مقتضی و آموزش خلاق . پرورش خلاقیت درونی دانشجویان ، آموزش فرآیندها و تدابیر اندیشه ی خلاقانه ، ایجاد بستر و محیط مناسب برای بروز خلاقیت ، در کنار تکرار هدفمند فرآیند طراحی ؛ از راهبرد هایی است که می توان به کمک آنها توانمندی های بالقوه ی دانشجویان را در زمینه ی طراحی معماری بهبود بخشد . استفاده از قدرت استدلال و منطق دانشجویان در کنار تحریک توانایی های ایشان در ارایه ی ایده های بدیع ، پرورش هم زماان و متعامل هوش فضایی و خلاقیت ، از مسایلی است که باید به صورت هوشیارانه از طرف اساتید محترم برنامه ریزی شده ، در برنامه ی آموزشی مستقیم و غیرمستقیم دانشجویان قرار گیرد .

واژه های کلیدی :
آفرینشگری ، آموزش معماری ، فرآیند طراحی معماری، پرورش خلاقیت ، هوش فضایی .